Η ζωή στο σπίτι έχει γίνει αβίωτη, είναι πραγματικά σαν το κλουβί με τις τρελές! Αυτή ήταν η εισαγωγή της Κατερίνας που αισθάνεται ότι η Καλύτερη Ζωή της δείχνει να έχει πάει περίπατο. Και συνεχίζει: Με δύο παιδιά στην εφηβεία, ένα αγόρι στα 13 και ένα κορίτσι στα 15, είναι λες και η οικογένεια μας διαλύεται! Ο καθένας έχει άλλο πρόγραμμα, με τα φροντιστήρια και τα εξωσχολικά τους χάνουμε συχνά ακόμα και το καθημερινό φαγητό. Ακόμα και όταν τα καταφέρνουμε να κάτσουμε όλοι μαζί για το βραδινό, τίποτα δε θυμίζει οικογενειακές στιγμές: τα παιδιά κυριολεκτικά "τρώγονται" μεταξύ τους και με τον πατέρα τους και όλοι μαζί γινόμαστε μαλλιά κουβάρια, χωρίς να υπάρχει σοβαρός λόγος. Το ξέρω ότι είναι δύσκολη η ηλικία της εφηβείας, αλλά πάντα έτσι θα είναι; Δεν υπάρχει τρόπος να αποκατασταθεί έστω και λίγο η οικογενειακή μας ευτυχία;
Τί συμβαίνει στην οικογένεια της Κατερίνας; Η αίσθηση της διάλυσης που μεταφέρει ίσως δεν είναι και τόσο μακριά από την πραγματικότητα, με τη μόνη διαφορά ότι στις ανθρώπινες σχέσεις αυτό που αισθανόμαστε ως διάλυση μπορεί να έχει και μία εξαιρετικά δημιουργική πλευρά: διαλύω για να ξαναχτίσω σε καλύτερη βάση, με τα καινούρια μου υλικά, με την καινούρια μου γνώση. Τα παιδιά της Κατερίνας βρίσκονται σε αυτή την υπέροχη ηλικία που ανακαλύπτουν την νέα γνώση του εαυτού τους και βάζουν τα θεμέλια για τη δική τους προσωπικότητα. Οι γονείς από την άλλη, αντιμετωπίζουν αυτές τις αλλαγές με φόβο, καχυποψία και μεγάλη ανασφάλεια. Το αποτέλεσμα είναι ότι γύρω από ένα καθημερινό τραπέζι μπορούν να αναπτυχθούν όλες οι συγκρούσεις και αντίθετες δυνάμεις που βιώνει καθένα από τα μέλη της οικογένειας, δίνοντας την εικόνα του κλουβιού με τις τρελές. Σίγουρα η μετάβαση από την παιδικότητα στην εφηβεία είναι δύσκολη όχι μόνο για τα παιδιά αλλά και για το οικογενειακό σύστημα, πολλές φορές δοκιμάζοντας και την ίδια τη σχέση των γονιών. Όπως είναι επίσης σίγουρο ότι κανένας γονιός δε θέλει να χάσει την υπέροχη αυτή περίοδο στη ζωή του παιδιού του. Τί μπορεί να γίνει; Βλέποντας τη σύγκρουση με ανοιχτά μάτια και κυρίως ανοιχτή καρδιά, μπορούμε να δούμε και τη δυνατότητα για δημιουργική αλλαγή και κυρίως την ευκαιρία να γνωρίσουμε τα παιδιά μας από την αρχή. Ακούστε λοιπόν τί έχουν να σας πουν με ψυχραιμία και υπομονή.
Προσπαθήστε να διασώσετε ένα κομματάκι οικογενειακού χρόνου μέσα στο δαίδαλο των προγραμμάτων και των υποχρεώσεων: το καθημερινό οικογενειακό δείπνο είναι ένας πολύ καλός τρόπος να διατηρήσουμε ζωντανή την αίσθηση της οικογενειακής ενότητας. Εντοπίστε τα θέματα που φέρνουν τις μεγαλύτερες εκρήξεις (για παράδειγμα το σχολείο, τους φίλους, τις εξόδους) και αφήστε τα έξω από το "μενού"! Επίσης, βεβαιωθείτε ότι υπάρχει λίγος χρόνος όπου ο καθένας μπορεί να μιλήσει χωρίς να τον διακόπτουν ή να τον κοιτάζουν "με μισό μάτι"... Ένας αποτελεσματικός τρόπος για να δομήσουμε επικοινωνιακά το χρόνο είναι κάθε μέλος της οικογένειας να πάρει λίγο χρόνο για να μοιραστεί την καλύτερη και τη χειρότερη στιγμή της μέρας του. Η ειλικρινής συμμετοχή των γονιών σε αυτό το παιχνίδι είναι πολύ σημαντική, γιατί θα δώσει ένα νέο έδαφος για επικοινωνιακό δέσιμο.
Κατερίνα δοκίμασέ το και περιμένω νέα σου!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου