Υπερπροστατευτικοί Γονείς: Τί μήνυμα δίνουμε στα παιδιά μας;

Πολλές φορές και σε πάρα πολλούς ρόλους της ζωής μας θέλουμε και προσπαθούμε για το καλύτερο: η επιθυμία μας αυτή να τα πάμε καλά, να πετύχουμε αυτό που θέλουμε, να τα καταφέρουμε σωστά μας στερεί πολλές φορές την ικανότητα να δούμε μακριά, να κοιτάξουμε στο μέλλον υπολογίζοντας τις συνέπειες της συμπεριφοράς μας. Το ίδιο συμβαίνει και με τους υπερπροστατευτικούς γονείς: ξεκινούν με τις καλύτερες προθέσεις, με στόχο να μεγαλώσουν τα παιδιά τους σωστά προστατεύοντας τα από τους κινδύνους, χωρίς ωστόσο να αντιλαμβάνονται ότι τα προστατεύουν, άθελά τους φυσικά, και από την ίδια τη ζωή, την ανάπτυξη και την ωρίμανσή τους. 
Ο υπερπροστατευτικός γονιός εκφράζει ανοιχτά τις έντονες και πολυάριθμες ανησυχίες του για το παιδί: για την υγεία του, τη συμπεριφορά του, τις ανάγκες, το χρόνο, τη διατροφή του. Φοβούμενος τους πιθανούς κινδύνους πλέκει ένα προστατευτικό δίχτυ γύρω από το παιδί αφαιρώντας του δραστηριότητες, μειώνοντας τα περιθώρια πρωτοβουλίας και αυτενέργειας και διδάσκοντας υπερβολική προσοχή. Πρόσεχε θα πέσεις!, Βάλε το μπουφάν σου, θα κρυώσεις!, Μην τρέχεις, θα ιδρώσεις και θα κρυώσεις!. Οι υπερπροστατευτικοί γονείς αντιλαμβάνονται τον κόσμο στον οποίο μεγαλώνει το παιδί τους πολύ επικίνδυνο και πολλές φορές μεγαλοποιούν τους κινδύνους. 
Το αποτέλεσμα; Τα ίδια τα παιδιά υιοθετούν αυτήν την εικόνα του κόσμου: ένα μέρος απειλητικό, όπου παντού ελλοχεύουν κίνδυνοι και δυσάρεστες συνέπειες. Μεγαλώνουμε λοιπόν φοβισμένα παιδιά. Η αίσθηση του κόσμου που έχουν τους προκαλεί ανασφάλειες και η διαρκής αναμέτρηση με τον πιθανό κίνδυνο μειώνει την εμπιστοσύνη που έχουν στις δυνατότητές τους. Μεγαλώνουμε παιδιά με χαμηλή αυτοεκτίμηση. Τους δίνουμε να καταλάβουν πώς ο κόσμος είναι τόσο επικίνδυνος και τρομακτικός που οι ίδιες τους οι δυνάμεις δεν αρκούν για να τα βγάλουν πέρα. Στρέφουν το βλέμμα τους σε εμάς για να πάρουν την έγκριση, την αποδοχή και την άδειά μας σε κάθε τους βήμα. Τα παιδιά αυτά αισθάνονται μεγάλη ανάγκη να βρίσκονται κοντά στους μεγάλους και εξαρτώνται συναισθηματικά και πρακτικά από αυτούς, με αποτέλεσμα να διαθέτουν συχνά λιγότερη ωριμότητα από τους συνομηλίκους τους. Αργότερα στη ζωή τους, κουβαλώντας αυτή την αίσθηση του κινδύνου από την παιδική τους ηλικία, δεν αναζητούν νέες εμπειρίες, δεν βουτάνε στη ζωή και ζουν με φόβους, ανασφάλειες και άγχος που δυσχεραίνουν την καθημερινότητά τους και μειώνουν την ποιότητα της ζωής τους. 
Φυσικά και όλοι οι γονείς, υπερπροστατευτικοί και μη, θέλουμε το καλύτερο για τα παιδιά μας. Θέλουμε να τα προστατέψουμε, να τα αγκαλιάσουμε, να τους δώσουμε το καλύτερο που έχει να προσφέρει η ζωή, Σκεφτείτε όμως: μπορεί το παιδάκι μας να μην πέσει στις κούνιες όμως ταυτόχρονα δε θα ευχαριστηθεί το παιχνίδι, που του είναι τόσο απαραίτητο...

Διαβάστε επίσης: Υπερπροστατευτικοί γονείς-Δυστυχισμένα Παιδιά

Τα Πρέπει και Τα Θέλω μας: Δύσκολη Δουλειά!

Τα «Πρέπει»
Δεν μοιράζονται όλοι οι άνθρωποι τα ίδια «πρέπει». Υπάρχουν πάρα πολλοί παράγοντες που επιδρούν πάνω μας και καθορίζουν τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε την υποχρέωση και το καθήκον:
- Τα πρότυπα που πήραμε από την οικογένεια μας
- Τα κοινωνικά στερεότυπα
- Το φύλο
- Η κουλτούρα στην οποία ανήκουμε
- Οι θρησκευτικές μας πεποιθήσεις
- Οι συνθήκες της ζωής μας
- Ο Χρόνος και το στάδιο ζωής στο οποίο βρισκόμαστε
- Οι ρόλοι της ζωής μας

Γυναικεία «Πρέπει»
Οι γυναίκες στο σύγχρονο κόσμο αντιμετωπίζουν τη μεγαλύτερη πρόκληση να ανταποκριθούν σε πολυάριθμους και συχνά ανταγωνιστικούς ρόλους: αυτό δημιουργεί μία μακριά λίστα από «πρέπει».
Είναι μητέρες, σύζυγοι, επαγγελματίες, νοικοκυρές ενώ ταυτόχρονα «πρέπει» να διατηρούν και την κοινωνική τους ζωή, να ενημερώνονται, να βρίσκονται αντιμέτωπες με τα πρότυπα ομορφιάς των περιοδικών, με τα σημάδια του χρόνου και τις μεγάλες αλλαγές της ζωής.

Τα «Θέλω»
Τα «Θέλω» μας καθορίζονται από:
- Προσωπικότητα
- Ατομική μας φιλοδοξία
- Ιεράρχηση των αναγκών μας
- Επιρροές που δεχόμαστε από το περιβάλλον
- Τα κάθε είδους ερεθίσματα
- Κοινωνικά πρότυπα
- Ο Χρόνος και το στάδιο ζωής στο οποίο βρισκόμαστε
- Οι ρόλοι της ζωής μας
- Τί μάθαμε από την οικογένειά μας

Οι αποφάσεις που παίρνουμε, είτε αφορούν απλά και καθημερινά πράγματα, είτε πιο σημαντικά θέματα φιλτράρονται συστηματικά από τα πρέπει και τα θέλω μας με αποτέλεσμα να αισθανόμαστε συχνά ότι είμαστε στη μέση μίας μάχης.
Οι περισσότεροι από μας δυσκολευόμαστε αρκετά και καταβάλλουμε μεγάλη προσπάθεια για να επιτύχουμε μία ισορροπία ανάμεσα στα θέλω και τα πρέπει μας.

Όταν αυτή η ισορροπία δεν υπάρχει, το αποτέλεσμα είναι μία δυσάρεστη αίσθηση:
- Αισθανόμαστε ότι είμαστε στο έλεος των υποχρεώσεων και ότι ο εαυτός μας βρίσκεται «σε δεύτερη μοίρα».
- Αισθανόμαστε ότι φερόμαστε εγωιστικά με άξονα μόνο τον εαυτό μας και ότι δεν είμαστε συνεπείς απέναντι στις υποχρεώσεις μας.

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...