Συμβουλευτική Γονέων με Παιδιά στην εφηβεία

Ένα πρόγραμμα συμβουλευτικής για γονείς με παιδιά στην εφηβεία ξεκινάει το 2012 στον Πειραιά. Απευθύνεται σε γονείς με παιδιά στην εφηβεία (13-18 ετών) που χρειάζονται καθοδήγηση, συμβουλευτική και ψυχοεκπαίδευση για να διαχειριστούν τα προβλήματα που προκύπτουν στο σπίτι και στις δυαδικές σχέσεις μέσα στην οικογένεια κατά τη διάρκεια της εφηβείας. Το πρόγραμμα διαρκεί ένα μήνα και περιλαμβάνει τέσσερις συνεδρίες, μία κάθε εβδομάδα με σκοπό να δώσει στους γονείς λύσεις και διεξόδους αλλά και την απαραίτητη ευελιξία για να προσαρμοστεί η οικογένεια στην νέα πραγματικότητα. Σκοπός του προγράμματος είναι σε σύντομο χρονικό διάστημα να δώσει κατευθυντήριες γραμμές και λύσεις με άξονα τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της κάθε οικογένει
ας και τα ψυχολογικά χαρακτηριστικά της εφηβείας και να εξομαλύνει το "πέρασμα" από την σχέση παιδιού-γονέα στη σχέση έφηβου-γονέα. 
1η συνεδρία: το σχήμα της οικογένειας, τα εθιμοτυπικά και οι ρουτίνες, οι αλλαγές και οι προκλήσεις που έφερε η είσοδος του παιδιού στην εφηβεία. 
2η συνεδρία: τα κύρια ζητήματα που φέρνουν ένταση και τριβή, ο τρόπος που αντιμετωπίζονται ως τώρα και οι ρίζες τους στην εφηβική ψυχοσύνθεση. 
3η & 4η συνεδρία: κατανόηση του τρόπου με τον οποίο το οικογενειακό σχήμα συμβάλλει στην αναζωπύρωση ή στην απόσβεση των συγκρούσεων, λύσεις και προσανατολισμός σε μικρές σταδιακές αλλαγές που θα οδηγήσουν σε μία νέα ισορροπία. 

Για περισσότερες πληροφορίες, μπορείτε να επικοινωνείτε με το blog στο email sumvouleutiki@gmail.com ή με το Κέντρο Ψυχοθεραπείας & Συμβουλευτικής Ψυχολογίας στο τηλέφωνο 210.4297875. 

Ψυχολογικό Τεστ: Κλίμακα άγχους του Beck.

Το ερωτηματολόγιο άγχους του Aaron Beck (Beck Anxiety Inventory) χρησιμοποιείται ως μέθοδος αυτοαναφοράς για την κατανόηση των επιπέδων του άγχους. Είναι σύντομο και απλό και μπορείτε να το βρείτε ηλεκτρονικά στην παρακάτω σελίδα στην ελληνική του έκδοση. 

Μην ξεχνάτε ότι τα ψυχομετρικά τεστ αποτελούν ένα "μικρό κομμάτι του παζλ"  και δεν μπορούν να υποκαταστήσουν ή αντικαταστήσουν τη γνώμη ενός ειδικού ψυχολόγου. Τα αποτελέσματα είναι ενδεικτικά και όχι διαγνωστικά και ως τέτοια θα πρέπει να τα χειριστείτε. 


Μητέρα και Κόρη: η σχέση της ζωής μας.


Από τη μητέρα προέρχεται η πρώτη αίσθηση φροντίδας, αμοιβαιότητας και ασφάλειας που έχουμε στη ζωή. Τα νεογέννητα τους πρώτους μήνες της ζωής τους δεν ξεχωρίζουν τον εαυτό τους από το περιβάλλον: είναι ένα με όλα, ένα με το χώρο, ένα με τη μητέρα. Όταν η μητέρα απομακρύνεται, για το νεογέννητο είναι σαν να φεύγει ένα κομμάτι του εαυτού του. Μέσα από το μητρικό αγκάλιασμα, τη φωνή, τη μυρωδιά και το χάιδεμα, το βρέφος μαθαίνει τα όρια του εαυτού του μέσα στον κόσμο και δημιουργεί μία πρώτη εικόνα της ύπαρξης του.
Ανάμεσα στις μητέρες και στις κόρες δημιουργούνται από πολύ νωρίς πολύ ισχυροί δεσμοί ταύτισης και συγχώνευσης: τα δύο θηλυκά, όμοια σε τόσα πολλά πράγματα και σε τόσο πολλά επίπεδα, ταυτίζονται ασυνείδητα δημιουργώντας έτσι έναν πανίσχυρο δεσμό που αποτελεί αργότερα και τη μεγαλύτερη πρόκληση στη σχέση μητέρας-κόρης. Γιατί οι μητέρες «βλέπουν τον εαυτό τους» στην κόρη τους και οι κόρες αισθάνονται «συνέχεια της μητέρας τους»με αποτέλεσμα να δυσκολεύονται και οι δύο πολύ όταν έρχεται η ώρα να κατανοήσουν τη διαφορετικότητά τους, να αναγνωρίσουν ότι έχουν τα δικά τους μοναδικά χαρακτηριστικά και να πορευτούν στο δικό τους δρόμο στη ζωή. Όλα τα κοινά, οι ταυτίσεις και οι ομοιότητες που μας δένουν με τη μητέρα μας (αν και δεν είναι πάντα συνειδητά) είναι εκείνα που μας δυσκολεύουν τόσο πολύ να βάλουμε όρια στη σχέση μας μαζί της.
Αυτή μας η σχέση, η σχέση με τη μητέρα μας, είναι τόσο δομική για το χαρακτήρα μας που την κουβαλάμε σε όλη μας τη ζωή, και πολύ συχνά την αναπαράγουμε στις άλλες σχέσεις που δημιουργούμε: την αναπαράγουμε στον τρόπο που σχετιζόμαστε με το σύντροφό μας, στις φιλίες μας, στον ίδιο τον τρόπο που μεγαλώνουμε τα παιδιά μας. Πρωταρχικά την αναπαράγουμε στην πιο πολύτιμη σχέση μας: αυτή που έχουμε με τον ίδιο μας τον εαυτό. Αν η «ματιά» της μητέρας μας ήταν ματιά κατανόησης, αγάπης και αποδοχής έχουμε πολλές πιθανότητες να αγαπήσουμε τον εαυτό μας, να τον φροντίσουμε και να τον κάνουμε καλύτερο. Αν η «ματιά» της μητέρας μας ήταν ανταγωνιστική, σκληρή ή αδιάφορη πορευόμαστε στη ζωή με ενοχή γι αυτό που είμαστε, χωρίς αποδοχή, χωρίς περηφάνια για τον εαυτό μας.
Ταυτόχρονα, η σχέση μας με τη μητέρα μας συμβάλλει στην ψυχοσεξουαλική μας ανάπτυξη, την υιοθέτηση δηλαδή των χαρακτηριστικών του φύλου μας, της σεξουαλικής μας ταυτότητας και της γυναικείας μας φύσης, με ό,τι αυτή συνεπάγεται για το μέλλον. Σκεφτείτε ένα κορίτσι που στα πέντε του χρόνια φοράει τα τακούνια της μαμάς, πασαλείφεται με το μακιγιάζ της και παίζει με τις κούκλες της: είναι μία πρώτη αναπαράσταση των γυναικείων ρόλων όπως τους βιώνουμε παρατηρώντας τη μητέρα μας! Είναι η ανάγκη μας να της μοιάσουμε, να γίνουμε σαν εκείνη…
Ο αποχωρισμός.
Για τις περισσότερες κόρες ο αποχωρισμός από τη μάνα είναι τόσο δύσκολος και επώδυνος που αναβάλλεται επ’ αόριστον και ίσως δε γίνεται ποτέ ολοκληρωτικά. Τι σημαίνει αποχωρίζομαι τη μητέρα μου; Είναι μία διαδικασία μέσα από την οποία η κόρη αισθάνεται ψυχικά έτοιμη να «επιτρέψει» στη μητέρα της το δικαίωμα να μην είναι μόνο μητέρα. Οι περισσότερες από μας δυσκολευόμαστε πολύ να αποδεχτούμε ότι η μητέρα μας έχει κι άλλους ρόλους, κι άλλες αγάπες και άλλα χαρακτηριστικά. Είναι κι εκείνη κόρη κάποιας μητέρας, σύζυγος, ερωμένη, φίλη. Είναι κι εκείνη άνθρωπος με τα σφάλματά του. Όταν καταφέρουμε να δούμε τη μητέρα μας σε αυτή της διάσταση είναι η στιγμή που είμαστε έτοιμοι να την αποχωριστούμε συμβολικά και να συνεχίσουμε τη ζωή μας με εκείνη δίπλα μας και όχι από πάνω μας.
Για πολλές γυναίκες η διεργασία αυτή πραγματοποιείται σε αρκετά μεγάλη ηλικία, όταν οι ίδιες πια έχουν γίνει μάνες και έχουν προχωρήσει τη ζωή τους. Γι’ αυτό βλέπουμε πολύ συχνά, ακόμη και πολύ διαταραγμένες σχέσεις μητέρας και κόρης να αποκαθίστανται αργότερα και να βρίσκουν μία βιώσιμη ισορροπία. Για άλλες γυναίκες, η στιγμή αυτή δεν έρχεται ποτέ, είτε γιατί δεν πρόλαβαν να βρουν την ισορροπία, είτε γιατί η σχέση με τη μάνα ήταν τόσο κακή που η κατάσταση μοιάζει ανεπανόρθωτη.  

Διαπροσωπικά όρια στις σχέσεις μας.



Ο καλύτερος τρόπος να αναπαραστήσουμε τα όρια είναι να σκεφτούμε τη συνοριακή γραμμή ανάμεσα σε δύο χώρες. Καθεμία προστατεύει τα σύνορά της με τους νόμους της, αλλά ταυτόχρονα επιτρέπει τις συναλλαγές με τις κοντινές της χώρες: άνθρωποι, ιδέες, και προϊόντα μεταφέρονται ελεύθερα από τη μία πλευρά στην άλλη.

Η τοποθέτηση των κατάλληλων ορίων μας βοηθάει να προστατεύσουμε τη «δική μας χώρα», τον εαυτό μας και την προσωπικότητά μας αλλά ταυτόχρονα να διατηρούμε με τους σημαντικούς άλλους της ζωής μας, σχέσεις με νόημα και σεβασμό.
Το να βάζουμε όρια είναι μία δυναμική διαδικασία που κρατάει όλη μας τη ζωή. Μαθαίνουμε για τα όρια από πολύ νωρίς, ήδη από τη βρεφική ηλικία και μέσα από το οικογενειακό μας περιβάλλον, τον τρόπο που μεγαλώνουμε, τις κοινωνίες στις οποίες συμμετέχουμε.

Τί συμβαίνει όταν δεν έχουμε όρια στις σχέσεις μας;

Η έλλειψη διαπροσωπικών ορίων είναι ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα σε μία σχέση, είτε αυτή είναι συζυγική, οικογενειακή ή φιλική.
- Όταν δεν είμαστε σε θέση να τηρήσουμε τα όρια μας και να προστατεύσουμε το ζωτικό μας χώρο αισθανόμαστε ασφυκτικά μέσα στις σχέσεις μας, παραμένουμε ανικανοποίητοι και με ένα αίσθημα ματαίωσης, καθώς «ερχόμαστε τελευταίοι» προσπαθώντας πάντα να λέμε «ναι σε όλα».
- Μην έχοντας όρια, κρατάμε τον εαυτό μας, τις βαθύτερες ανάγκες και επιθυμίες μας κρυφές και στερούμε έτσι από τον εαυτό μας τη χαρά μιας βαθειάς και ικανοποιητικής σχέσης μέσα στην οποία μπορούμε να είμαστε αυθεντικοί.
- Μειώνουμε την αυτοεκτίμησή μας, καθώς αισθανόμαστε όλο και λιγότερο ικανοί να διεκδικήσουμε αυτό που θέλουμε για τον εαυτό μας, να αρνηθούμε αυτό που δε θέλουμε και κυρίως να συνυπάρχουμε με ίσους όρους.

Γιατί δυσκολευόμαστε τόσο να βάλουμε όρια;

Όπως συμβαίνει σε κάθε διαδικασία αλλαγής, είναι πολύ σημαντικό να ανακαλύψουμε γιατί δυσκολευόμαστε να τηρήσουμε τα ζωτικά μας όρια.
Τί μας κάνει πραγματικά να υποχωρούμε, να λέμε ναι όταν μάλλον εννοούμε όχι, να αφήνουμε τους άλλους να μπαίνουν στο χώρο μας; Πέρα από τις επιρροές της οικογένειάς μας, ο τρόπος που βλέπουμε τον εαυτό μας καθορίζει σε μεγάλο βαθμό το πόσο μπορούμε να επιμείνουμε στα όρια μας:
- θέλουμε να μας αγαπούν, να μας συμπαθούν και να μας αποδέχονται και πολύ συχνά κάνουμε το λάθος να θεωρούμε ότι όσο περισσότερα ναι λέμε, τόσο περισσότερη αγάπη θα πάρουμε.
- φοβόμαστε ότι θα μας εγκαταλείψουν.
- αισθανόμαστε ότι τα δικά μας θέλω και οι δικές μας ανάγκες δεν είναι τόσο σημαντικές όσο των άλλων γύρω μας.
- δε βάλαμε όρια στις αρχές της σχέσης μας και τώρα μοιάζει να είναι πολύ αργά.
- δε βρίσκουμε τον τρόπο να πούμε αυτό που πραγματικά αισθανόμαστε και καταλήγουμε να χάνουμε το δίκιο μας.
- δεν έχουμε σαφή εικόνα για το ποια είναι τα όρια μας.
- έχουμε πειστεί πώς αγάπη σημαίνει να μην υπάρχουν όρια και πώς κάθε προσπάθεια να οριοθετήσουμε τις σχέσεις μας είναι σημάδι εγωισμού.

Πυρηνικός εαυτός και όρια.
Ένα πρώτο βήμα για την αναγνώριση των ορίων μας είναι να καθορίσουμε ποιά είναι εκείνα τα χαρακτηριστικά που για μας είναι πολύ σημαντικά και αδιαπραγμάτευτα. Για κάθε άνθρωπο αυτά είναι διαφορετικά, όμως σε κάθε περίπτωση είναι εκείνα τα χαρακτηριστικά που σχηματίζουν τη βαθύτερη ουσία της ύπαρξης μας, την ταυτότητά μας ή, όπως λέμε, τον πυρηνικό μας εαυτό.  Περιχαρακώνουμε λοιπόν τον πυρήνα μας και αναγνωρίζουμε στον εαυτό μας τη δυνατότητα -αλλά και την υποχρέωση- να σεβόμαστε τις αρχές και τις ιδιαιτερότητες μας.

Πώς βάζουμε όρια στις σχέσεις μας;

Διαλέγουμε την κατάλληλη στιγμή για να συζητήσουμε αυτό που μας ενοχλεί. Προσπαθούμε να μη «μαζεύουμε» θυμό από αμέτρητες υποχωρήσεις, αλλά να αντιμετωπίζουμε ένα θέμα τη φορά όταν παρουσιάζεται η ευκαιρία.
Διαλέγουμε τα θέματα που μας επηρεάζουν πιο αρνητικά και υποστηρίζουμε με σταθερότητα τον εαυτό μας για να περάσουμε το σωστό μήνυμα.
Περιχαρακώνουμε τον πυρηνικό μας εαυτό, αλλά δεν υψώνουμε τοίχους γύρω μας. Προσπαθούμε να εξηγήσουμε τι συμβαίνει με τρόπο που να ανταποκρίνεται στη σχέση και τον άνθρωπο με τον οποίο συζητάμε.
Χρησιμοποιούμε το «εγώ» αντί για το «εσύ». Είναι πολύ σημαντικό να συνειδητοποιήσουμε ότι τα όρια μας είναι ζωτικά για εμάς και προκύπτουν από μέσα μας. Υπάρχει μεγάλη διαφορά ανάμεσα στο «Δε με σέβεσαι» και στο «Εγώ αισθάνομαι ότι δε με σέβεσαι».
Ενώ φαίνεται πιο εύκολο να κατηγορούμε τους άλλους ότι «εισβάλλουν» στα όρια μας, είναι ακριβώς αλήθεια; Μήπως κι εμείς έχουμε αφήσει τα όρια μας αφύλακτα;

Χρησιμοποιούμε τη θετική ανατροφοδότηση.
Επαινούμε τους γύρω μας για κάθε μικρή αλλαγή που δηλώνει σεβασμό στα όρια μας και για κάθε πράξη που ανταποκρίνεται στην οριοθέτησή μας. Αυτό όχι μόνο προσφέρει ικανοποίηση στην  άλλη πλευρά αλλά δίνει και πιο ουσιαστικό χαρακτήρα στα παράπονά μας όταν τα εκφράζουμε.
Επιδεικνύουμε συστηματικά σεβασμό στα όρια των γύρω μας, βάζοντας το παράδειγμα για τη συμπεριφορά που προσπαθούμε να οικοδομήσουμε.

Αντικρουόμενα όρια; Το κλειδί βρίσκεται στη διαπραγμάτευση.

Διαπραγματευτείτε τις υποχωρήσεις σας. Είναι σαφές ότι οι ανάγκες, οι ρόλοι και οι προτεραιότητές μας συχνά απαιτούν υποχωρήσεις και συμβιβασμούς και πολλές φορές τα όρια πρέπει να είναι ευλύγιστα στην καθημερινότητα. Διαπραγματευτείτε τις υποχωρήσεις σας: εξηγείστε ότι εδώ υποχωρείτε και τους λόγους για τους οποίους το κάνετε. Ζητείστε ένα μικρό αντάλλαγμα για αυτή σας την υποχώρηση. Έτσι μπορεί να αποκατασταθεί μία ισορροπία μέσα στη σχέση και σταδιακά μπορείτε να κερδίσετε το χαμένο έδαφος σας χωρίς το δυσάρεστο συναίσθημα της διαρκούς υποχώρησης και συρρίκνωσης. 

Η Ψυχογένεια των Διατροφικών Διαταραχών: Ομιλία στο Ψυχολογικό Εργαστήρι της ΧΑΝΘ

Τη Δευτέρα 21 Νοεμβρίου στις 18:00 στο Μέγαρο της ΧΑΝΘ το Ψυχολογικό Εργαστήρι πραγματοποιεί ομιλία με θέμα "Η Ψυχογένεια των Διατροφικών Διαταραχών". Η είσοδος είναι δωρεάν για το κοινό! 

Για περισσότερες πληροφορίες, επικοινωνείστε με τη ΧΑΝΘ (Τηλ:2310-241007)
ή με τις εισηγήτριες των σεμιναρίων στα τηλέφωνα: Λία Μητσέα: 6938244811 και Κατερίνα Μύρβαλη: 6907299491

Οι άνθρωποι που δεν μ' αγαπάνε


Guest Post! Γράφει η Γκίζα, πρωθιέρεια της έμπνευσης και των καλών πραγμάτων! 

Οι Άνθρωποι που δεν μ αγαπάνε...

... όλο το δώρο των Χριστουγέννων υπέρ Γιώργου...αυτός είναι η πατρίδα μας πλέον...δεν λεει το άσμα το πιο μακρύ ταξί μου εσύ? Το πιο μακρύ ταξίδι στον κόσμο αυτός το χει κάνει ...Ο μοναδικός Έλληνας που πήγε τόσο μακριά κι ο μόνος που μας εκπαιδεύει σε νοερά μονάχα ταξίδια!!! Μελαγχολικά βεβαίως, αλλά ας είμαστε ειλικρινείς ...
γιατί τρομάζει τόσο η μελαγχολία και τα ποσοστά της ?!!!

Πρωί πρωί με το που άφησα τη Γκιζάκι πήγα σε άνθρωπο δικό μου με ντοκτορά στη μελαγχολία ...Ερεύνα του ΕΠΙΨΥ διαπιστώνει πως 1  στους 2 Έλληνες αισθάνεται μελαγχολικός!!! Να και κάτι ευχάριστο είπε ο άνθρωπος μας και με κέρασε λουκούμι με ολόκληρο αμύγδαλο!!!

Είχα να φαω λουκούμι από τον καιρό της γιαγιάς μου που με πήγαινε σε κάτι φίλες, κάτι ξαδέρφες που χανε μεγάλους μπουφέδες και κοφτά πετσετάκια στην τηλεόραση και πάντα με κερνάγανε ένα λουκουμάκι !!!
Σιχαινόμουνα πάρα πολύ... μη ντρέπεσαι έλεγε η γιαγιά μου πάρτο δεν κάνει να προσβάλεις αυτόν που σου δίνει ... σκότωσε με είναι η τελευταία χάρη που σου ζητώ...Έβαλα τα κλάματα μπροστά στον άνθρωπο πρωί πρωί ...το λουκούμι ήταν Σύρου με ροδόνερο μου θύμισε πάρα πολύ τη γιαγιά μου και έγινα χάλια γιατί μου λείπει... ειδικά όταν βγαίνει ο Βig Vanzel  και λεει πως αν πληρώσουμε όλες μας τις εισφορές θα πληρωθούν μισθοί και συντάξεις ..

H γιαγιά μου θα ένιωθε πολύ σημαντική σ αυτή την περίπτωση και θα πήγαινε κυρία …να πληρώσει… θα άφηνε και πουρμπουάρ εγώ γιατί βαρυγκωμάω ...από που πήρα ρε γαμώτο ... Aς μιλήσουμε τώρα για τη μελαγχολία είπε ο ψι και του είπα δεν μπορώ μελαγχόλησα ...Αυτό είναι ευχάριστο είπε εκείνος...Αλίμονο στους αισιόδοξους και παρορμητικούς...

Βεβαίως οι αισιόδοξοι γίνονται πάρα πολύ εύκολα παρορμητικοί, βιαστικοί και ανώριμοι...υπερεκτιμούν τις δυνάμεις τους και επαληθεύουν την παροιμία όποιος βιάζεται σκοντάφτει...χρήσιμη η μελαγχολία αγαπητή μου είπε ο γιατρός και μου κλεισε το μάτι πήρα τα πάνω μου που αντί για anorexia nervosa είμαι melagholia nervosa ...Όλα καλά και πάντα θα στε καλά είπε ο ειδικός αν είστε μελαγχολική ...προς τι η ανησυχία για τους υπόλοιπους Έλληνες ...θα ανακαλύψουν το μέτρο ...Ποιο μέτρο χρυσέ μου το μέτρημα να λες!!!
Μέχρι η Γκιζάκι μέτρησε τον κουμπαρά της χθες αν γίνει καμιά χρεοκοπία μου φτάνουν για ένα χρόνο χαρτζιλίκι είπε, στην ανάγκη παίζω και στις μεγάλες αγορές τώρα που έχουν πτώση!!! Αυτό πάλι??? ποιος να το φανταζότανε πως οι αγορές του κόσμου θα έπαιρναν σήμα από την υπέροχη Ελλάδα μας!!!

Ι love Greece!!! Μωρέ ας λένε ότι θέλουν I love g r
κοίτα τώρα πως πέσανε τα φύλλα, πως ακουμπάει το αεράκι στο σώμα, ο ουρανός καταγάλανος …κι αν κάνεις να πεις τον πόνο σου κάπου δεν υπάρχει περίπτωση να μην σ’ ακούσει ...
Ελληνική ανακάλυψη η ακρόαση του πόνου, το «αν χρειαστείς κάτι ...πάρε με...μη διστάσεις ...ότι ώρα κι αν είναι!!!»
Την ώρα που σημαίνουν οι οίκοι εκτίμησης μεσάνυχτα ...οι άνθρωποι που ξέρω  μου κρατάνε το χέρι...κι ας μην μ’ αγαπάνε απαραίτητα!

Διατροφικές Διαταραχές στη Εφηβεία


Η εφηβική ηλικία αποτελεί μία πολύ σημαντική δομική περίοδο στη ζωή δημιουργώντας το απαραίτητο πεδίο για τη μετάβαση από την παιδική στην ενήλικη ταυτότητα. Οι συγκρούσεις στην εφηβεία είναι έντονες και εσωτερικές, ασυνείδητες αλλά και εξωτερικές καθώς ο έφηβος υιοθετεί συγκρουσιακές στάσεις απέναντι στο περιβάλλον και τα πρόσωπα εξουσίας. Η "επανάσταση" των εφήβων απέναντι στα γονεϊκά πρότυπα και η αποεπένδυσή τους είναι ένας μηχανισμός που, αν και συχνά επώδυνος για τον έφηβο και για την οικογένεια, εξυπηρετεί την ανάγκη να δομηθεί μία νέα, ενήλικη και ανεξάρτητη ταυτότητα. Ταυτόχρονα, ο έφηβος καλείται να διαχειριστεί τις απαιτήσεις και συγκρούσεις από ένα σώμα που αλλάζει καθώς αναδύονται τόσο τα χαρακτηριστικά της σεξουαλικής ωριμότητας (τριχοφυΐα, αλλαγές στη φωνή, έμμηνος ρύση) όσο και η πρωτόγνωρη σεξουαλική αφύπνιση. 
 Η χρήση του σώματος σε συμβολικό επίπεδο είναι ιδιαίτερα έντονη καθώς το σώμα γίνεται το συμβολικό πεδίο πάνω στο οποίο εκφράζονται οι ασυνείδητες συγκρούσεις, η ανάγκη  του εφήβου για αυτοπροσδιορισμό, οι προσπάθειες και οι ματαιώσεις στην πορεία από την παιδικότητα στην ενηλικίωση. Η ενασχόληση του εφήβου με το σώμα και τα εξωτερικά χαρακτηριστικά της εμφάνισης εκφράζει αυτή την ανάγκη του εφήβου για την ανάπτυξη από της ταυτότητας πέρα από τα γονεϊκά πρότυπα και γι αυτό οι έφηβοι είναι, σε πολλές κουλτούρες, τόσο επιρρεπείς στις ταυτίσεις με προβαλλόμενα πρότυπα, όπως αυτά που προβάλλονται στα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Οι συνθήκες αυτές που περιβάλλουν το εφηβικό σώμα ενεργοποιούν πολλαπλούς αμυντικούς μηχανισμούς κάνοντας τους εφήβους περισσότερο ευάλωτους στις διαταραχές πρόσληψης τροφής, οι οποίες εκδηλώνονται συχνότερα στην εφηβεία (ηλικίες 12-20 ετών) και συγκεκριμένα στα κορίτσια. Οι έφηβοι που αντιμετωπίζουν διατροφικές διαταραχές παρουσιάζουν αυξημένη και δυσλειτουργική ενασχόληση με το σώμα, την εικόνα τους και την πρόσληψη τροφής. Σε γενικές γραμμές οι διαταραχές διατροφής χαρακτηρίζονται από αρνητικές, ενοχικές και έμμονες σκέψεις και συναισθήματα γύρω από το βάρος και το φαγητό, με αποτέλεσμα συχνά να διαταράσσονται οι φυσιολογικές λειτουργίες πρόσληψης τροφής. Ταυτόχρονα, οι έφηβοι με διαταραχές διατροφής αδυνατούν να ανταποκριθούν στις πολλαπλές προκλήσεις της εφηβείας που περιλαμβάνουν καινούριους κοινωνικούς, ψυχολογικούς και προσωπικούς ρόλους. 
Οι διαταραχές πρόσληψης τροφής δημιουργούν διατροφικές συνήθειες που απειλούν τη φυσιολογική σωματική ανάπτυξη και λειτουργικότητα και επιφέρουν σοβαρές συνέπειες στην υγεία, ψυχική και σωματική, του εφήβου. Επιπλέον, οι συνήθειες αυτές είναι ιδιαίτερα ανθεκτικές και πολλές φορές δύσκολο να εντοπιστούν γιατί τα άτομα που πάσχουν από τέτοιες διαταραχές φροντίζουν να κρύβουν πολύ καλά τα συμπτώματα. Η έγκαιρη ψυχοθεραπευτική παρέμβαση είναι αποτελεσματική και απαραίτητη για να αποκατασταθεί η σχέση του ατόμου με το σώμα και να αναπτυχθεί μία ρεαλιστική και σταθερή αυτοεικόνα.

Η τοξική επίδραση του φόβου και πώς να την αντιμετωπίσουμε: Δωρεάν ομιλία για το κοινό στη Θεσσαλονίκη


Το Ψυχολογικό Εργαστήρι σε συνεργασία με τη ΧΑΝ Θεσσαλονίκης, στο πλαίσιο του κύκλου ομιλιών ψυχολογίας, παρουσιάζει το θέμα: "Στον κλοιό του φόβου: Η τοξική επίδρασή του και πώς να τον αντιμετωπίσουμε". Η ομιλία θα πραγματοποιηθεί τη Δευτέρα 31 Οκτωβρίου στο Μέγαρο της ΧΑΝΘ (thl. 2310241007) στις 18:00. Η είσοδος είναι δωρεάν. 

Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να επικοινωνείτε και με τις εισηγήτριες των σεμιναρίων: 
Λία Μητσέα: 6938244811, 2313-023313
Κατερίνα Μύρβαλη: 6907299491, 2392-020255

Διαβάστε περισσότερα για τον κύκλο ομιλιών εδώ

Βουλιμικά Επεισόδια και Διατροφική Αντιμετώπιση

Γράφει η Διαιτολόγος-Διατροφολόγος Καλλιόπη Βαρδάκα. 

Η ψυχογενής βουλιμία χαρακτηρίζεται από υπερφαγία και εκδηλώνεται από 2 τρόπους:
α) με την καταφυγή σε λύσεις κάθαρης (διουρητικά, καθαρτικά ή υποκλυσμούς)
β) υπεβολική άσκηση και δίαιτα.
Πέρα από την συμβολή του ψυχολόγου η οποία είναι καθοριστικής σημασίας για την αποκατάσταση του ατόμου και την προσαρμογή του στο οικείο του περιβάλλον, είναι απαραίτητος ο ρόλος του διαιτολόγου. Ο τελευταίος θα βοηθήσει στον σχεδιασμό του διατροφικού πλάνου του ατόμου, έτσι ώστε να επανέλθει στο φυσιολογικό του βάρος, αλλά και να τονίσει την ιδιαιτερότητά του σαν ξεχωριστός οργανισμός.
Σε αυτή την οπτική θα βοηθήσουν τα εξής βήματα:
-Καθημερινή κατανάλωση μη επεξεργασμένων υδατανθράκων (δημητριακά, ψωμί, ζυμαρικά, όσπρια) οι οποίοι αποτελούν τη βάση μιας ισορροπημένης διατροφής. Είναι πλούσια τροφή σε φυτικές ίνες και μέταλλα και δημιουργεί εύκολα αίσθηση κορεσμού.
-Κατανάλωση τουλάχιστον 5 μερίδων φρούτων και λαχανικών καθημερινά. Σύμφωνα με τους ειδικούς, πρέπει να καταναλώνουμε τουλάχιστον 5 μερίδες φρούτων και λαχανικών την ημέρα.
-Κατανάλωση φυτικών ινών στη διατροφή, βοηθάει στον καλύτερο έλεγχο της όρεξής μας, προκαλώντας πρόωρο αίσθημα κορεσμού μεγάλης διάρκειας.
-Η τακτική κατανάλωση γευμάτων (5-6 γεύματα την ημέρα) ευνοεί το σταθερό μεταβολισμό και περιορίζει την αίσθηση της πείνας και τις επιπτώσεις που έχει κάτι τέτοιο στην διάθεση και στην  επιλογή των τροφών.
-Τρώτε ποικιλία τροφών. Ο οργανισμός χρειάζεται περισσότερα από 40 διαφορετικά θρεπτικά συστατικά για την ομαλή λειτουργία του.
-Και τέλος θα πρέπει να απολαμβάνετε το γεύμα σας τρώγοντας αργά, όχι μπροστά από τηλεώραση, να μην νιώθετε τύψεις μετά από διατροφική παρασπονδία, να γυμνάζεστε τακτικά και προσαρμόσετε την μερίδα των γευμάτων με βάση αυτό που χρειάζεται το σώμα και όχι το μυαλό σας.


Διαβάστε επίσης: η προσωπική μας σχέση με το φαγητό


Καλλιόπη Βαρδάκα, Διαιτολόγος - Διατροφολόγος 
μέλος πανελληνίου συλλόγου διαιτολόγων 
            
Ευγενίου Σπαθάρη 7, 14562, Κηφισιά            
Τηλ.:  210 8084850- 6937311625                        

Emailvardakadiet@gmail.com             
w w w. k a l l i o p e v a r d a k a . g r



Δωρεάν Σεμινάρια Ψυχολογίας στη ΧΑΝΘ (Θεσσαλονίκη)

Οι συνάδελφοι ψυχολόγοι και αναγνώστριες του blog Λία Μητσέα και Κατερίνα Μύρβαλη σε συνεργασία με τη ΧΑΝΘ σας προσκαλούν στο δεύτερο κύκλο δωρεάν ομιλιών ψυχολογίας και ψυχοεκπαίδευσης. Τα θέματα είναι πραγματικά πολύ ενδιαφέροντα και επίκαιρα. Τα σεμινάρια  απευθύνονται σε όλους όσοι ενδιαφέρονται να γνωρίσουν  πώς να προσέξουν την ψυχική υγεία τους. 
Οι ομιλίες πραγματοποιούνται κάθε Δευτέρα, 18:00-20:00 στο Μέγαρο της ΧΑΝΘ. Είναι μία εξαιρετική ευκαιρία να ασχοληθούμε με θέματα που μας αφορούν και μας απασχολούν όλους στην καθημερινότητα μας.  
Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να επικοινωνείτε με τη ΧΑΝΘ: Μέγαρο ΧΑΝΘ 2310-241007 ή με τις εισηγήτριες στα τηλέφωνα 2313-023313 & 2392-020255.




Σεμινάρια Ψυχολογίας από τον Ελληνικό Σύλλογο Υποστήριξης Ασθενών με Οστεοπόρωση

Τα σεμινάρια ψυχολογίας του Ελληνικού Συλλόγου Υποστήριξης Ασθενών με Οστεοπόρωση θα πραγματοποιηθούν και φέτος στην Αθήνα, στα Βόρεια και Νότια Προάστια, αλλά και στη Θεσσαλονίκη. Πρόκειται για ομάδες συζήτησης γύρω από θέματα της καθημερινότητας υπό τη σκοπιά της ψυχολογίας και με την καθοδήγηση καταρτισμένων ψυχολόγων, που σκοπό έχουν να βελτιώσουν τη σχέση μας με τον εαυτό και τους άλλους, να βρουν λύσεις σε κοινά προβλήματα και να αλλάξουν την ποιότητα της ζωής μας προς το καλύτερο. Μία φορά το μήνα, για δύο ώρες, συναντιόμαστε, ερχόμαστε σε επαφή και βλέπουμε τα πράγματα από τη σκοπιά της ψυχολογίας. 

Για περισσότερες λεπτομέρειες και πληροφορίες επισκεφτείτε το ιστολόγιο των σεμιναρίων seminariazokalutera.blogspot.com

Γυναικεία Κατάθλιψη και Καφεΐνη: ενδιαφέρουσα έρευνα.

Είναι γνωστό ότι η κατάθλιψη πλήττει δύο με τρεις φορές περισσότερο το θηλυκό γένος. Γιατί οι γυναίκες τείνουν να αποτελούν ομάδα υψηλού κινδύνου; Είναι μία ερώτηση που δεν έχει απαντηθεί από την έρευνα, παρόλα αυτά θεωρείται ότι για το υψηλό ποσοστό καταθλιπτικών γυναικών ευθύνεται ένας συνδυασμός προδιαθεσιακών, ατομικών και κοινωνικών παραγόντων: το γενετικό μας "κληροδότημα", βιολογικοί παράγοντες, ανωμαλίες στη δράση των νευροδιαβιβαστών, το στρες των κοινωνικών ρόλων αλλά και οι ορμονικές διεργασίες έχουν επισημανθεί ως παράγοντες που συντελούν στην εκδήλωση της κατάθλιψης. Σε αυτά φυσικά θα πρέπει να προσθέσουμε τα σημαντικά επώδυνα γεγονότα της παιδικής ηλικίας και τις τραυματικές απώλειες ή κρίσεις ζωής που έρχονται αργότερα.

Αν και σήμερα γνωρίζουμε αρκετά για την επιδημιολογία, τις αιτίες και τις θεραπείες της κατάθλιψης, οι έρευνες έχουν ως τώρα δώσει λιγότερη έμφαση στους παράγοντες πρόληψης. 
Επιστήμονες από το τμήμα Δημόσιας Υγείας του Harvard και του Columbia στις HΠΑ, έβαλαν στο μικροσκόπιο 51000 γυναίκες για 24 χρόνια μελετώντας την επίδραση της καφεΐνης στη μείωση του κινδύνου εκδήλωσης κατάθλιψης. Τα αποτελέσματα της έρευνας έδειξαν ότι οι γυναίκες που καταναλώνουν περισσότερα φλυτζάνια καφέ (καφέ που περιέχει καφεϊνη, όχι decaffeine) την ημέρα έχουν μειωμένο κίνδυνο να πάθουν κατάθλιψη μακροπρόθεσμα. 
Τα αποτελέσματα ωστόσο παραμένουν ερευνητικά και μένει να επιβεβαιωθούν με περαιτέρω έρευνες προκειμένου να υπάρξουν αποδείξεις ότι πράγματι η αυξημένη κατανάλωση καφεΐνης μειώνει τον κίνδυνο εκδήλωσης κατάθλιψης. 






Διαχείριση Θυμού: Χρησιμοποιώντας το θυμό μας σαν μία πυξίδα για αυτοβελτίωση

Από πολύ μικροί έχουμε μάθει ότι ο θυμός είναι ανεπιθύμητος, βλαβερός, ντροπιαστικός και σε καμία περίπτωση δεν είναι ευπρόσδεκτος. Η αλήθεια είναι ότι ο θυμός είναι ένα από τα έξι βασικά και οικουμενικά συναισθήματα που όλοι κουβαλάμε μέσα μας σαν μία εξελικτική κληρονομιά. Θυμός, αηδία, χαρά, θλίψη, έκπληξη και φόβος: εργαλεία που βοήθησαν το είδος μας να προσαρμοστεί, να επιβιώσει και να εξελιχθεί. Όταν θυμώνουμε ο οργανισμός μας μπαίνει σε κατάσταση ετοιμότητας: ετοιμότητα να αντιδράσει, να προστατευθεί, να αντιμετωπίσει την "απειλή" την οποία δέχεται. Γι αυτό και τα σωματικά συμπτώματα του θυμού (ταχυκαρδία, εφίδρωση, έντονος μυϊκός τόνος, σύσπαση του προσώπου) θέτουν τον οργανισμό μας σε κατάσταση συναγερμού! 
Διαχείριση θυμού δεν σημαίνει σταματώ να νιώθω θυμό, αλλά αλλάζω και προσαρμόζω τον τρόπο που εκφράζω το θυμό μου.


 Αλλάζοντας τον τρόπο που θυμώνουμε

Το πρώτο βήμα για να αλλάξουμε τις στρατηγικές θυμού είναι μία προσεκτική εξέταση του τρόπου που αντιδράμε όταν θυμώνουμε και τις αιτίες που μας «βγάζουν από τα ρούχα μας». Παρατηρείστε προσεκτικά και σε καθημερινή βάση τί σας θυμώνει. Πολλοί άνθρωποι ανακαλύπτουν ότι καθημερινά θυμώνουν με τα ίδια πράγματα ή ότι οι πηγές θυμού τους έχουν κοινά χαρακτηριστικά.

Δώστε βάρος στη θετική πλευρά! Όταν κάποιος σας χωθεί στο δρόμο, σκεφτείτε πρώτα θετικά: μάλλον δε σας είδε ή ίσως είναι πολύ αφηρημένος, ποιός ξέρει τι του συμβαίνει. Όταν κάποιος σας συμπεριφερθεί με αγένεια, πριν εκνευριστείτε με την προσβολή που σας έγινε, σκεφτείτε, μήπως η συμπεριφορά του χαρακτηρίζει τον ίδιο και όχι εσάς;

Κερδίστε λίγο χρόνο. Πριν αρχίσετε να λογομαχείτε ή ακόμα χειρότερα να βράζετε στο θυμό σας, δώστε στον εαυτό σας μερικά λεπτά και αφήστε το πρώτο κύμα θυμού να προσπεράσει. Το πιθανότερο είναι ότι βάζοντας λίγο χρόνο ανάμεσα σε σας και σε αυτό που σας θύμωσε, θα δείτε ότι η κακή στιγμή πέρασε και εσείς έχετε ακόμα τον έλεγχο.

Σπάστε το φαύλο κύκλο της οργής. Οι οργισμένες σκέψεις τροφοδοτούν με ενέργεια νέες εκρήξεις θυμού. Όλοι έχουμε περάσει ολόκληρες ώρες κάνοντας καυγάδες με τη φαντασία μας (έπρεπε να του πω αυτό, άμα μου πει εκείνο θα απαντήσω το άλλο, θα του δείξω εγώ!). Μήπως τελικά είμαστε θυμωμένοι με τις ίδιες μας τις σκέψεις; Σπάστε το φαύλο κύκλο των οργισμένων σκέψεων, παρεμβάλλοντας μία μικρή ευχάριστη ανάμνηση, έναν μικρό προγραμματισμό, ακόμα και επαναλαμβάνοντας μία λίστα με δουλειές ή ψώνια.

Βαθειά εισπνοή! Μπορεί να φαίνεται ασήμαντο, αλλά μερικές βαθιές εισπνοές πριν αντιδράσετε σε κάτι που σας θυμώνει, όχι μόνο βοηθούν τον οργανισμό να κατευνάσει την κατάσταση ετοιμότητας του θυμού αλλά σας δίνουν την ευκαιρία να δουλέψετε τη σκηνή με το μυαλό σας: μήπως αυτό που ενστικτωδώς ετοιμάζεστε να πείτε ή να κάνετε δεν είναι και η καλύτερη λύση; Εισπνεύστε μία γερή δόση καθαρού οξυγόνου (και καθαρής σκέψης) από τη μύτη και εκπνεύστε αργά από το στόμα.

Όταν ο θυμός έχει ξεθυμάνει μιλήστε για αυτό που σας θύμωσε. Το να μην ξεσπάτε ανεξέλεγκτα το θυμό σας δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση να συσσωρεύετε θυμούς και ματαιώσεις. Όταν έχετε ηρεμήσει είναι η καλύτερη στιγμή να εκφράσετε το θυμό σας. Θα παρατηρήσετε ότι οι άνθρωποι σας ακούν καλύτερα όταν δεν φωνάζετε.

Φροντίστε τον εαυτό σας. Το πόσο εύκολα θυμώνουμε εξαρτάται και από τη γενικότερη ψυχική μας κατάσταση τη δεδομένη στιγμή. Το στρες η βιασύνη και η κακή οργάνωση το κάνουν πιο πιθανό να μας εξαγριώσει μία μικρή και ασήμαντη καθυστέρηση. Διεκδικείστε μέσα στη μέρα λίγο χρόνο που θα σκεφτείτε για τον εαυτό σας, για τα πράγματα που σας θυμώνουν και κυρίως για αυτά που σας κάνουν να αισθάνεστε καλύτερα.

Συμφιλίωση. Μία σοφή προσευχή λέει: «Θεέ μου, δώσε μου τη Γαλήνη να δεχτώ όσα δεν αλλάζουν, τη Δύναμη να αλλάξω όσα μπορούν να αλλάξουν και τη Σοφία να ξεχωρίζω ανάμεσα στα δύο». Όσους περισσότερους θυμούς κουβαλάμε, τόσο πιο εύκολα και γρήγορα πέφτουμε στον εσωτερικό μονόλογο της οργής. Συμφιλιωθείτε με όσα έγιναν και δεν μπορούν να αλλάξουν, δημιουργώντας έτσι χώρο για νέους τρόπους επικοινωνίας. 

Η Ψυχολογία της Ευτυχίας. Υπάρχει;

Πριν από μερικά χρόνια ο James Montier έκανε μερικές πολύ ενδιαφέρουσες παρατηρήσεις για την ανατομία της ευτυχίας εκδίδοντας την αναφορά "Η Ψυχολογία της Ευτυχίας: 13 βήματα για μία καλύτερη Ζωή". Ερευνώντας τη βιβλιογραφία ο Montier κατέληξε στο εξής συμπέρασμα: 


H ευτυχία μας προσδιορίζεται κατά 50% από τη γενετική μας αφετηρία. Δηλαδή: κάποιοι από μας είναι γενετικά προδιατεθειμένοι να είναι πιο χαρωποί, πιο κεφάτοι και να ευτυχούν ευκολότερα. Το άλλο μισό της ευτυχίας μας αποδίδεται κατά 10% στις συνθήκες της ζωής μας που συμπεριλαμβάνουν το φύλο, την ηλικία, την προσωπική μας ιστορία και την οικονομική μας κατάσταση. Ναι, μόνο το 10% λέει ο Montier. Τέλος, το 40% της ευτυχίας μας αποδίδεται στην προσωπική και σκόπιμη δραστηριότητα μας. 
Το μήνυμα του Montier ήταν σαφές: αφού δεν μπορούμε τίποτα να κάνουμε για τη γενετική μας κληρονομιά  και λίγα μπορούμε να κάνουμε για να αλλάξουμε δραστικά τις συνθήκες της ζωής μας (τί μπορεί να κάνει κανείς για να αλλάξει την ηλικία του;) τί μένει; Να συγκεντρώσουμε τις ενέργειες και την προσοχή μας στο κομμάτι εκείνο της δυνατότητάς μας να γίνουμε ευτυχισμένοι που πραγματικά μπορούμε να είμαστε αποτελεσματικοί. Υποστηρίζοντας πως σε μεγάλο βαθμό, η ευτυχία είναι επιλογή, προτείνει 13 συγκεκριμένες ευτυχισμένες στρατηγικές, που είναι στο χέρι μας. 
  
Τα 13 βήματα που προτείνει είναι:
1. μην συγκρίνετε τον εαυτό σας με τους άλλους. 
2. επιδιώξτε στενές διαπροσωπικές σχέσεις: οι άνθρωποι με τουλάχιστον πέντε στενές σχέσεις, δηλώνουν πιο ευτυχισμένοι από αυτούς με λιγότερες. 
3. Κάντε σεξ: κατά προτίμηση με κάποιον που αγαπάτε. 
4. Ασκηθείτε συστηματικά και φροντίστε το σώμα σας. Ευτυχία και ευεξία πάνε χέρι χέρι. 
5  Κοιμηθείτε αρκετά και καλά. 
6. Βάλτε ρεαλιστικούς στόχους και κυνηγήστε τους. 
7. Πάρτε ικανοποίηση από τη δουλειά σας. 
8. Μπείτε σε μία ομάδα. Ομάδα γονέων, ομάδα ψυχοθεραπείας, ομάδα κοινωνικής δράσης. Μοιραστείτε ένα κοινό στόχο με άλλους ανθρώπους. 
9. Αφήστε το παρελθόν πίσω σας. 
10. Ευχαριστηθείτε τη ρουτίνα. Χωρίς να την αφήσετε να καταλάβει εξ ολοκλήρου τη ζωή σας. 
11. Βάλτε μέτρο. Ακόμα και τα καλά πράγματα στη ζωή χάνουν την ουσία τους σε ανεξέλεγκτες ποσότητες. 
12. Εξασκήστε την ευγνωμοσύνη. Πάρτε λίγο χρόνο και σκεφτείτε όλα αυτά για τα οποία είστε ευγνώμων. Πείτε μικρά ευχαριστώ.
13. Βοηθήστε τους άλλους. Δώστε λίγο από όσο χρόνο ή υλικά αγαθά έχετε. Ή απλώς, προσπαθήστε να είστε ευγενικοί και εξυπηρετικοί στην καθημερινότητα.Φερθείτε όπως θα θέλατε να σας φερθούν λοιπόν. 

Βάζοντας όρια στους εφήβους

Οι έφηβοι δεν είναι ούτε παιδιά, ούτε ώριμοι ενήλικοι. Διεκδικούν με πάθος την ανεξαρτησία τους, την ισοτιμία μέσα στο σπίτι και την ελευθερία να αποφασίζουν για τον εαυτό τους, χωρίς να είναι έτοιμοι να ανταποκριθούν στην ευθύνη που αυτά συνεπάγονται. Το αποτέλεσμα; απογοητευμένοι έφηβοι, θυμωμένοι και συχνά αντιδραστικοί και απελπισμένοι γονείς σε αδιέξοδο. Το μικρό μας μεγάλωσε και τακτικές του τύπου "θα το κάνεις επειδή το λέω εγώ" ή "η μανούλα ξέρει καλύτερα" δεν έχουν πια παρά αρνητικά αποτελέσματα. Ταυτόχρονα όμως το έφηβο μέλος της οικογένειας έχει ισχυρή ανάγκη για καθοδήγηση και όρια. Πώς θα ξαναβρεθεί ή χαμένη ισορροπία μέσα και έξω από το σπίτι; 

- διαλέξτε μία ήσυχη και ιδιωτική στιγμή για να μιλήσετε με το έφηβο παιδί σας. Εξηγήστε του ότι καταλαβαίνετε τις δυσκολίες της εφηβείας, τις ιδιαιτερότητες και τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει. Τονίστε του ότι παρά τις αλλαγές στη ζωή του είναι ακόμα μέλος της οικογένειας και πως σαν γονιός αισθάνεστε ότι κάποια πράγματα πρέπει να γίνονται διαφορετικά. 

- Βάλτε τον έφηβο στο παιχνίδι! Ρωτήστε τον/την ποιές προσδοκίες θεωρεί φυσιολογικές για ένα άτομο της ηλικίας του, ποιές υποχρεώσεις θεωρεί ότι έχει μέσα στο σπίτι, απέναντι στην οικογένεια, τον εαυτό του και το σχολείο του. Ακούστε με προσοχή, υπομονή και ψυχραιμία χωρίς να διακόπτετε: δείξτε του ότι η άποψη του έχει σημασία για σας. 

- Εξηγήστε ότι πρόκειται να κάνετε κάποιες αλλαγές και τονίστε με κάθε ευκαιρία ότι το κάνετε με γνώμονα το καλό του και ότι η εμπιστοσύνη και τα προνόμια κερδίζονται βήμα βήμα. Να είστε έτοιμοι και προετοιμασμένοι για αντιδράσεις και αντιστάσεις. Φυσικά, ο έφηβος σας δεν ενθουσιάζεται με την ιδέα της "εξουσίας" σας!

- Ορίστε τους κανόνες και τα όρια που θα ισχύουν με ευελιξία και μικρές υποχωρήσεις χρησιμοποιώντας συγκεκριμένα παραδείγματα. Θυμηθείτε: ορίστε όχι μόνο τις υποχρεώσεις αλλά και τα προνόμια και τις ελευθερίες του εφήβου: δεν ανακοινώνετε μία λίστα από μέτρα αλλά ένα νέο πρότυπο συμπεριφοράς μέσα στο σπίτι που θα περιλαμβάνει περιορισμούς αλλά και θετικά στοιχεία. 

- Ορίστε συγκεκριμένες συνέπειες. Αποφύγετε τις αυστηρές τιμωρίες και τις σοβαρές στερήσεις! Ωστόσο, θα πρέπει να παραμείνετε σταθεροί στην απόφασή σας. Αν ,για παράδειγμα, αποφασίσετε να στερήσετε στον έφηβο τη σαββατιάτικη βόλτα, φροντίστε να τηρήσετε την απόφασή σας προκειμένου να περάσετε το σωστό μήνυμα. 

- Επαναδιαπράγματευση ξανά και ξανά. Δώστε στον έφηβο κίνητρα και ευκαιρίες διαπραγμάτευσης. Συνεργαστείτε μαζί του για να θέσετε κοινούς στόχους αλλά και κοινές επιβραβεύσεις. 

Σε κάθε περίπτωση εκμεταλλευτείτε κάθε ευκαιρία για θετική ενίσχυση και ανατροφοδότηση, πείτε στο παιδί σας τί αισθάνεστε, επαινέστε το για τις επιτυχίες του και παρηγορήστε το για τις αποτυχίες του. Μην ξεχνάτε ότι η εφηβεία είναι αρκετά δύσκολη... 

Αντιμετωπίζω το στρες: ανακαλύπτω τις στρεσογόνες πηγές.

Μπορεί να φαίνεται ότι δεν υπάρχει τίποτα που να μπορούμε να κάνουμε για το άγχος: οι λογαριασμοί δε θα πάψουν να έρχονται, τα προβλήματα δε θα μειωθούν, οι υποχρεώσεις και οι απαιτήσεις θα συνεχίσουν να μας πιέζουν. Μπορεί πραγματικά να γίνει κάτι με το άγχος που μας βασανίζει διαρκώς; 
Η διαχείριση του άγχους χρειάζεται μία δυναμική θέση: παίρνω πίσω τον έλεγχο της ζωής μου, των σκέψεων μου, των συναισθημάτων μου. 
Ένας τρόπος για να πολεμήσετε το στρες είναι να το γνωρίσετε και να το κατανοήσετε. Μπορεί να μοιάζει διαρκές, καθημερινό και ανεξάρτητο από τα συγκεκριμένα γεγονότα της ημέρας, αλλά μία προσεκτική και καθημερινή παρατήρηση μπορεί να μας δείξει ότι υπάρχουν συγκεκριμένες "στρεσογόνες" πηγές που πυροδοτούν τις αντιδράσεις στρες μέσα στη μέρα. Βάλτε λοιπόν το άγχος στο μικροσκόπιο, κρατώντας ένα ημερολόγιο άγχους. 
- Τί ήταν αυτό που πυροδότησε το άγχος; 
- Πώς αισθανθήκατε εκείνη τη στιγμή; Σημειώστε τόσο τα σωματικά όσο και τα ψυχολογικά συμπτώματα. 
- Πώς αντιδράσατε; 
- Τί κάνατε για να αισθανθείτε καλύτερα;

Έχοντας μαζέψει πολλές τέτοιες παρατηρήσεις στο "ημερολόγιο" σας, θα είστε σε θέση να δείτε ποιές ώρες, ποιές στιγμές, ποιές διαδικασίες της ημέρας είναι πιο επικίνδυνες για το άγχος σας. Επίσης θα μπορείτε να έχετε μία εικόνα για το ποιές τακτικές χρησιμοποιείτε για τη διαχείριση του στρες. Έτσι, θα έχετε μία συγκεκριμένη βάση που θα σας βοηθήσει να εντοπίσετε τις πιο στρεσογόνες περιοχές της μέρας και να βρείτε νέους τρόπους αντίδρασης που θα είναι πιο αποτελεσματικοί. 

Θυμηθείτε: ο καλύτερος τρόπος να αντιμετωπίσετε το άγχος είναι να το γνωρίσετε και να κατανοήσετε τις πηγές του! 

Όταν τα παιδιά φεύγουν από το σπίτι για σπουδές...

Αυτές τις μέρες, με τις Πανελλήνιες να βρίσκονται στο τέλος τους, πολλές οικογένειες βρίσκονται αντιμέτωπες με μία τελείως καινούρια πραγματικότητα: το παιδί πρόκειται να φύγει από το σπίτι, να μετακομίσει σε κάποια άλλη πόλη (ή στο εξωτερικό) προκειμένου να ξεκινήσει τις σπουδές του. Ένας νέος κύκλος ζωής ξεκινάει που φυσικά επηρεάζει ολόκληρη την οικογένεια: έχουμε ξαναμιλήσει για το σύνδρομο της άδειας φωλιάς, τη συναισθηματική αντίδραση των γονιών στην απουσία του παιδιού από το σπίτι. Η νέα πραγματικότητα όμως επηρεάζει και το ίδιο το παιδί καθώς και τα άλλα παιδιά της οικογένειας. 
Ξεκινώντας από τους γονείς, πολλοί λένε ότι το "σπίτι φαίνεται άδειο" ή ότι "δεν έχουν τί να κάνουν, με τί να ασχοληθούν". Ιδιαίτερα οι μη εργαζόμενες μητέρες αντιμετωπίζουν σημαντική δυσκολία να ξανα-οργανώσουν τη μέρα τους και το χρόνο τους με τρόπο που να αισθάνονται γεμάτες και χρήσιμες, ιδιαίτερα δε όταν δεν υπάρχουν μικρότερα παιδιά στην οικογένεια. 

Πρακτικές συμβουλές για τις μαμάδες των νέων φοιτητών-φοιτητριών: 
- βάλτε ένα γερό στόχο που να σας ικανοποιεί και να έχει νόημα. 
- χρησιμοποιείστε το ίντερνετ! Είναι ένας εξαιρετικός τρόπος να γνωρίσετε πράγματα που δεν ξέρετε, να απασχοληθείτε ουσιαστικά και να δημιουργήσετε. Μπορείτε να φτιάξετε ένα δικό σας Blog ή να μάθετε κάτι καινούριο (από βιετναμέζικη κουζίνα μέχρι μία ξένη γλώσσα). 
- δικτυωθείτε! Υπάρχουν πάρα πολλές δραστηριότητες που μπορείτε να βάλετε στο πρόγραμμά σας οι οποίες όχι μόνο θα σας επιτρέψουν να δομήσετε δημιουργικά το χρόνο σας αλλά και να διευρύνετε τον κύκλο σας. Μία ομάδα αυτογνωσίας ή ψυχοθεραπείας, μία ομάδα γυναικών, ένα καλλιτεχνικό εργαστήρι. Ακόμα και με τα δύσκολα οικονομικά αυτής της εποχής, υπάρχουν πολλά δημοτικά προγράμματα, προγράμματα της ΧΕΝ αλλά και πολλών ιδιωτικών κέντρων που είναι πολύ οικονομικά! Για ψάξτε το λιγάκι... 
- Αναλογιστείτε τους ρόλους της ζωής σας. Φυσικά εδώ και δεκαοχτώ χρόνια παίζετε τον πρωταγωνιστικό ρόλο της μαμάς και θα συνεχίσετε να έχετε αυτό το ρόλο για πάντα. Όμως τώρα έχετε χρόνο και χώρο και για άλλα πράγματα. Επενδύστε ξανά στη σχέση με το σύντροφό σας, ξαναβρείτε τα κοινά σας, συζητείστε τις διαφορές σας, επικοινωνήστε ξανά σαν αντρόγυνο και όχι μόνο σαν γονείς.
- Φροντίστε τον εαυτό σας. Πολλές μητέρες αισθάνονται ότι γερνούν όταν τα παιδιά τους μεγαλώνουν. Προτιμήστε να μεγαλώνετε κι εσείς με χάρη και με όση ομορφιά έχετε κερδίσει. Φροντίστε τον εαυτό σας, την εμφάνισή σας και το σώμα σας. 
- Καμαρώστε και επιβραβεύστε το παιδί σας για την καινούρια του ζωή και βοηθήστε το εκεί που σας έχει ανάγκη, χωρίς να του δημιουργείτε την αίσθηση ότι είναι ανίκανο να τα καταφέρει μόνο του. Μην ξεχνάτε ότι και το παιδί βρίσκεται αντιμέτωπο με μεγάλο στρες αυτή την περίοδο. Προσπαθήστε να μην του δημιουργείτε ενοχές.
- Βάλτε τις βάσεις για μία σχέση ενηλίκων με το παιδί σας. Μετά το πρώτο "σοκ" του αποχωρισμού σας δίνετε μία μοναδική ευκαιρία να ξαναχτίσετε τη σχέση σας με το παιδί όχι στη βάση της εξάρτησης αλλά της αμοιβαίας κατανόησης και ισότητας.

Και προσπαθήστε να μην ξεχνάτε ότι κάθε μέρα είναι η πρώτη μέρα του υπόλοιπου της ζωής σας.

Στείλτε τις επιστολές με τη δική σας εμπειρία με το μικρό σας φοιτητή στο sumvouleutiki@gmail.com. 

Διαχείριση άγχους; Δοκιμάσατε να αναπνεύσετε;

Η διαχείριση άγχους είναι αρκετά σύνθετη διαδικασία και συμπεριλαμβάνει ψυχολογικούς, σωματικούς και συγκυριακούς παράγοντες, μεταξύ άλλων. Για πολλούς ανθρώπους γύρω μας (ρίξτε μία ματιά καθώς περπατάτε στο δρόμο ή καθώς οδηγείτε...) το άγχος είναι τόσο έντονο που γίνεται διασπαστικό και διαπερνά όλη τους την καθημερινότητα. Ξεκινάμε, όπως πάντα, από τα απλά: δοκιμάστε ασκήσεις αναπνοής που λειτουργούν σαν φυσικό ηρεμιστικό στον οργανισμό. Στη αρχή, οι ασκήσεις αναπνοής φαίνονται περίεργες και ίσως λίγο "άσχετες" με το άγχος μας, αλλά με την επιμονή και την εξάσκηση θα δείτε ότι μπορείτε να τις χρησιμοποιήσετε όλο και πιο αποτελεσματικά. 

Άσκηση Αναπνοής:

1. Τοποθετούμε την άκρη της γλώσσας μας πίσω από τα δύο μπροστινά μας δόντια. 
2. Εισπνέουμε αθόρυβα από τη μύτη μετρώντας ως το 4. 
3. Κρατάμε την αναπνοή μας μετρώντας ως το 7. 
4. Εκπνέουμε από το στόμα, μετρώντας ως το 8, βγάζοντας τον αέρα με έναν ανακουφιστικό συριστικό ήχο. 

Επαναλάβετε τέσσερις τέτοιες αναπνοές δύο φορές την ημέρα, όχι περισσότερο. Αν αισθάνεστε δυσκολία να κρατήσετε την αναπνοή σας, μπορείτε να μειώσετε το χρόνο, μετρώντας πιο γρήγορα, αρκεί να διατηρείτε την αναλογία 4:7:8. 
Μετά από αρκετή εξάσκηση θα δείτε ότι αυτές οι αναπνοές θα σας βοηθούν πολύ ακριβώς τη στιγμή που τις χρειάζεστε, την ώρα που το άγχος "σας καταπίνει". 

Ψυχολόγος: Συχνές Ερωτήσεις (Και Απαντήσεις!) Μέρος ΙΙ

Με αφορμή το άρθρο Ψυχολόγος: Συχνές ερωτήσεις και Απαντήσεις, η αναγνώστρια Μ. έστειλε ένα email με τις δικές τις ερωτήσεις. 
Διάβασα ότι για να γίνει σωστά ψυχανάλυση πρέπει να γίνονται συνεδρίες τρεις με πέντε φορές την εβδομάδα. Ισχύει; 
Κατ' αρχήν πρέπει να διευκρινίσουμε ότι η ψυχανάλυση είναι μία μορφή ψυχοθεραπείας, πολύ βαθιά, κρατάει για αρκετά χρόνια και είναι πράγματι πολύ απαιτητική σε χρόνο (και σε χρήματα). Στρέφεται στις αρχές της ανάπτυξής μας, στις πρώτες σχέσεις μας με τους γονείς και σε αναμνήσεις που πολλές φορές δεν ξέρουμε καν ότι έχουμε. 
Ψυχοθεραπεία ή ψυχανάλυση; 
Όπως είπαμε, η ψυχανάλυση έχει πολύ ειδικές απαιτήσεις και δομή, όμως μπορεί πραγματικά να δώσει πολύ καλά αποτελέσματα σε κάποιον που έχει τη θέληση και τη δυνατότητα να κάνει "το ταξίδι". Υπάρχουν ωστόσο πολυάριθμες σχολές ψυχοθεραπείας που προσφέρουν ένα λίγο ή πολύ διαφορετικό μοντέλο. Επίσης, πολλοί θεραπευτές επιλέγουν να συνθέτουν στοιχεία από διαφορετικές σχολές και κατευθύνσεις ανάλογα με τον άνθρωπο, το πρόβλημα και τις περιστάσεις. 
Ποιός μπορεί να μου συστήσει ένα καλό ψυχαναλυτή/ψυχοθεραπευτή; 
Αυτή είναι πραγματικά μία δύσκολη υπόθεση: κάποιος θεραπευτής μπορεί να αποδειχθεί εξαιρετικός για κάποιον και να μην ταιριάζει καθόλου με κάποιον άλλο. Οπωσδήποτε, τα στοιχειώδη τυπικά προσόντα (τίτλοι σπουδών, άδεια ασκήσεως επαγγέλματος, εκπαίδευση) βοηθούν να εκτιμήσουμε έναν ειδικό, χωρίς αυτό να σημαίνει απαραίτητα ότι θα μας "ταιριάζει" και θα καλύπτει απόλυτα τις ανάγκες μας. 
Πόσο καιρό πρέπει να παρακολουθήσω; 
Το χρονικό διάστημα εξαρτάται από πολλούς παράγοντες, συνυπολογίζοντας το αίτημα του θεραπευόμενου, τις συνθήκες και , όπως όλοι ξέρουμε, την οικονομική δυνατότητα. Πολλοί άνθρωποι ξεκινούν με άξονα κάποιο άμεσο πρόβλημα ή μία επείγουσα πιεστική κατάσταση και στην πορεία αντιλαμβάνονται πως υπάρχουν κι άλλα πράγματα που πρέπει να "δουλευτούν" μέσα στη θεραπεία.
Έχω ακούσει ότι στις ομάδες γίνεται πολύ καλή δουλειά. Ισχύει; 
Η ομαδική ψυχοθεραπεία μας δίνει ένα τρόπο να επεξεργαστούμε τον τρόπο που σχετιζόμαστε με τους ανθρώπους μέσα στο μικρόκοσμο της ομάδας και μπορεί να δώσει εκπληκτικά αποτελέσματα για πολλούς από εμάς. Εξαρτάται από το αίτημα του θεραπευόμενου αλλά και από το βαθμό ετοιμότητας του, οπωσδήποτε όμως είναι μία πολύτιμη εμπειρία. 

Μ. ευχαριστούμε πολύ για το email και τις ερωτήσεις! Στη διάθεση σου!  

Αυτοκριτική: δέκα λεπτά την ημέρα για καλύτερη ψυχολογία.

Δεν είναι καθόλου σπάνιο όταν ένας φίλος ,καθώς πλησιάζουν τα γενέθλιά του, βουτάει σιγά σιγά σε μία μελαγχολική σούπα, γιατί άλλος ένας χρόνος πέρασε, γιατί δεν έκανε (πάλι) εκείνα που ήθελε, γιατί οι μέρες πέρασαν γρήγορα και πίσω από την πλάτη μας, σχεδόν στα κρυφά. Ή την παραμονή της Πρωτοχρονιάς: αν πάρουμε λίγο χρόνο μέσα στις τόσες προετοιμασίες, οι περισσότεροι από μας έχουμε ένα συναίσθημα κενού γιατί ενώ είμαστε πολύ έτοιμοι να γιορτάσουμε τη χρονιά που έρχεται, δεν είμαστε και τόσο σίγουροι αν πρέπει να γιορτάσουμε τον εαυτό μας στη χρονιά που φεύγει. Τί θα γινόταν αν ήταν κάθε μέρα μέρα γενεθλίων και αρχή μιας καινούριας χρονιάς; Αν κάθε μέρα μας δινόταν η ευκαιρία να πάρουμε αποφάσεις για όλα αυτά που θα αλλάξουμε με αφορμή την καινούρια χρονιά; Θα ήταν σίγουρα τόσο ενδιαφέρον, αν αντιμετωπίζαμε κάθε καινούρια μέρα σαν την αρχή μιας καινούριας περιόδου στη ζωή μας που μας δίνει την ευκαιρία να δούμε τί πήγε στραβά, τί πήγε καλά και τί θα θέλαμε να αλλάξουμε στις μέρες που έρχονται. 
Αυτοκριτική λοιπόν. Αλλά τί είναι η αυτοκριτική; Οι περισσότεροι έχουμε την τάση να πιστεύουμε ότι αυτοκριτική είναι να βρίσκουμε τα λάθη μας και τα ελαττώματά μας, να τιμωρούμε και να κατηγορούμε τον εαυτό μας και να "μαστιγωνόμαστε" για εκείνα τα λάθη του παρελθόντος που δε σταματάμε να τα κουβαλάμε όπου πάμε χωρίς να μπορούμε να κάνουμε κάτι για να τα αλλάξουμε. Δώστε σήμερα στην αυτοκριτική σας μία ακόμα ευκαιρία. Γιατί, αυτοκριτική δεν σημαίνει μόνο εκδικούμαι τον εαυτό μου για τα λάθη του. Αυτοκριτική σημαίνει :
εντοπίζω τα λάθη μου και αναζητώ για ποιούς λόγους τα έκανα.
αναγνωρίζω στον εαυτό μου το δικαίωμα να κάνω και λάθη.
αναζητώ τί καλό βγήκε από αυτό (ψάξτε καλά, πάντα υπάρχει κάτι).
δεν ξεχνάω ότι δεν είμαι μόνο λάθη! Κομμάτι της αυτοκριτικής είναι και να επαινέσω τον εαυτό μου για αυτά που έκανα καλά.
φροντίζω για κάθε μου "στραβό" να βρίσκω και ένα "σωστό".
ανακαλύπτω ένα τρόπο να το κάνω καλύτερα αύριο. Ή μεθαύριο. Ένα πράγμα τη φορά και μία απόφαση την ημέρα. Μην ξεχνάτε, η Ρώμη δε χτίστηκε σε μία μέρα.

Καλή εβδομάδα λοιπόν. Κερδίστε την! 

Δώσε μου μία αγκαλιά. Οι αγκαλιές κάνουν καλό στην υγεία μας!

Ημέρα Τετάρτη, μέσα της εβδομάδας, αρχές του μήνα: με λίγα λόγια πρέπει να γίνουν τόσα πολλά που μας πιάνει ίλιγγος. Δεν είναι μόνο τα επαγγελματικά, τα οικονομικά, τα οικογενειακά, τα προσωπικά και τα του νοικοκυριού μας. Είναι που θέλουμε να βρούμε και το χρόνο -και κυρίως τη διάθεση- να φροντίσουμε τον εαυτό μας, το σύντροφό μας, τις σχέσεις μας και την υγεία μας, ψυχική και σωματική. Φαίνεται βουνό ε; Ας αρχίσουμε λοιπόν από τα απλά, αυτά που δε χρειάζονται χρήματα, δε χρειάζονται προετοιμασίες και βρίσκονται κοντά μας και στο χέρι μας. Σήμερα παίρνουμε το φυσικό "φάρμακο" της αγκαλιάς. 
Ξέρατε ότι οι αγκαλιές βοηθούν στη βελτίωση της διάθεσης αλλά και στην προάσπιση της υγείας μας; 
Σύμφωνα με έρευνες που πραγματοποιήθηκαν από το Πανεπιστήμιο της North Carolina η αγκαλιά αυξάνει την ορμόνη οξυτοκίνη και μειώνει τον κίνδυνο για καρδιακές νόσους. Ταυτόχρονα, μειώνεται η ορμόνη του στρες κορτιζόλη, η αρτηριακή πίεση και η καρδιακή συχνότητα, ενώ στους ενήλικες έχει βρεθεί ότι μία αγκαλιά μπορεί να μειώσει τα επίπεδα πόνου. 
Σύμφωνα με τη Δρ. Karen Grewen η θερμή ανθρώπινη επαφή όπως η αγκαλιά ή το κράτημα του χεριού ατην αρχή μιας δύσκολης μέρας "μπορεί να μας βοηθήσει να τα βγάλουμε πέρα και να μας προστατέψει καθ' όλη τη διάρκεια της μέρας"! 

Συναισθηματικός εκβιασμός: πιο συχνός και πιο αληθινός απ΄ό,τι νομίζουμε.

Συναισθηματικός εκβιασμός: μία αόρατη μορφή κακοποίησης.

Τί είναι ο συναισθηματικός εκβιασμός;
Ο όρος συναισθηματικός εκβιασμός αναφέρεται σε μία μορφή ψυχολογικής χειραγώγησης που συμβαίνει μέσα στα πλαίσια στενών προσωπικών σχέσεων: μπορεί να είναι η σχέση ανάμεσα σε μία μητέρα και το παιδί της, η σχέση μεταξύ συζύγων, αδελφών, ακόμη και μεταξύ πολύ στενών φίλων. Σε αυτές τις σχέσεις, το ένα μέλος χρησιμοποιεί ψυχολογική πίεση προκειμένου να επιτύχει τους σκοπούς του, ενώ το άλλο μέλος υποχωρεί μπροστά στο φόβο των συνεπειών. Ο συναισθηματικός εκβιασμός είναι μία μορφή ψυχολογικής κακοποίησης με πολύ δυσάρεστες συνέπειες.

Πώς λειτουργεί;
Ο «συναισθηματικός εκβιαστής» προβάλλει τις απαιτήσεις του και τις ανάγκες του πάνω από οτιδήποτε άλλο: προκειμένου να βεβαιωθεί ότι θα πάρει αυτό που επιθυμεί χρησιμοποιεί ψυχολογική πίεση απειλώντας, άμεσα ή έμμεσα, ότι αν δε γίνει το δικό του θα υπάρξουν συνέπειες. Υπάρχουν διαφορετικές μορφές συναισθηματικού εκβιασμού. Ο εκβιαστής μπορεί να απειλεί ότι θα κάνει κακό στον εαυτό του (όχι απαραίτητα σωματικό), ότι θα τιμωρήσει το «θύμα» του αν δεν ανταποκριθεί ή μπορεί να παριστάνει το μάρτυρα προκαλώντας συναισθήματα ενοχής και οίκτου. Υπάρχουν επίσης εκείνοι που χρησιμοποιούν μία μορφή δωροδοκίας, υποσχόμενοι διάφορα ανταλλάγματα προκειμένου να επιτύχουν το σκοπό τους.

Παραδείγματα συναισθηματικού εκβιασμού.
Οι μάρτυρες. Σκεφτείτε μία μητέρα η οποία στερεοτυπικά όταν επιθυμεί κάτι, επαναλαμβάνει στα παιδιά της ότι «έκανε τα πάντα και ξόδεψε όλη της τη ζωή» για να τα μεγαλώσει σωστά ή ένα σύζυγο ο οποίος πάντα προβάλλει το γεγονός ότι εργάζεται σκληρά για να μη λείψει τίποτα στην οικογένειά του. Αυτοί οι άνθρωποι χρησιμοποιούν την ενοχή και την υποχρέωση σαν μοχλό για να επιτύχουν το σκοπό τους.
Οι τιμωροί. Οι τιμωροί χρησιμοποιούν απειλές και κυρώσεις για να πιέσουν τις καταστάσεις. Μπορεί να απειλούν ότι θα τους συμβούν επώδυνα πράγματα αν δεν τους βοηθήσουμε, ότι θα είναι δυστυχείς, ότι θα κινδυνέψουν ή ακόμα ότι θα μας κάνουν να υποφέρουμε αν δεν ενδώσουμε στις πιέσεις τους.
Οι δωροδοκούντες. Προκειμένου να αποσπάσουν αυτό που θέλουν από το «θύμα» του εκβιασμού τους, δίνουν υποσχέσεις και ανταλλάγματα: «Αν κάνεις αυτό που θέλω, θα συνεχίσω να σε φροντίζω».  

Πώς αισθάνονται τα «θύματα» του συναισθηματικού εκβιασμού;
Οι συνέπειες του συνεχιζόμενου συναισθηματικού εκβιασμού είναι οδυνηρές για τον ψυχισμό των θυμάτων. Αισθάνονται ανασφαλείς, ασήμαντοι και έχουν χαμηλή αυτοεκτίμηση ενώ κάθε φορά που κάνουν κάτι για τον εαυτό τους νιώθουν εγωιστές. Τα κύρια συναισθήματα που εμπνέει ο συναισθηματικός εκβιασμός είναι φόβος, υποχρέωση και ενοχή. Το αποτέλεσμα είναι ότι το «θύμα» εμπλέκεται σε έναν ιστό από τον οποίο αισθάνεται αδύναμο ή ανίκανο να ξεφύγει.
Οι άνθρωποι που πέφτουν «θύματα» συναισθηματικού εκβιασμού είναι συνήθως άνθρωποι με έντονα αλτρουιστικά αισθήματα αλλά ταυτόχρονα φοβούνται και αποφεύγουν τη ρήξη, το θυμό και τη διαφωνία. Έχουν μεγάλη ανάγκη να τους αγαπούν, να τους αποδέχονται και να έχουν ανθρώπους γύρω τους. Γίνονται έτσι ευάλωτοι στις συναισθηματικές πιέσεις και εύκολα υπαναχωρούν με αποτέλεσμα να βάζουν πάντοτε τις ανάγκες τους σε δεύτερο πλάνο.

Είμαι «θύμα» συναισθηματικού εκβιασμού;
Παρόλο που πρόκειται για μία μορφή ψυχολογικής βίας και κακοποίησης, πολλές φορές οι άνθρωποι δυσκολεύονται να αναγνωρίσουν ή να παραδεχτούν τι τους συμβαίνει. Οι συναισθηματικοί εκβιαστές:

- Σας απειλούν ότι θα σας εγκαταλείψουν αν δεν κάνετε αυτό που σας ζητούν.
- Όταν τους αρνηθείτε κάτι, σας κάνουν τη ζωή δύσκολη.
- Σας κατηγορούν ότι είστε εγωιστές, άπληστοι, ότι σκέφτεστε μόνο τον εαυτό σας.
- Σας δίνουν υποσχέσεις τις οποίες σπάνια τηρούν όταν τελικά πετύχουν αυτό που θέλουν.
- Αφήνουν να εννοηθεί ότι αν δεν τους βοηθήσετε θα τους συμβεί κάτι κακό.
- Επαναλαμβάνουν διαρκώς πόσο τους απογοητεύετε, πόσο δεν το περίμεναν αυτό από σας και πόσο τους πληγώνει η συμπεριφορά σας.
- Σας υπενθυμίζουν συχνά πόσα έχουν κάνει για σας και άρα, πόσο υποχρεωμένοι είστε. 
- Σας λένε καλά λόγια και σας φέρονται καλά όσο τους δίνετε ό,τι σας ζητήσουν αλλά τα αναιρούν όλα και γίνονται σκληροί και επιθετικοί στο πρώτο όχι που θα πείτε.
- Χρησιμοποιούν τα χρήματα σαν απειλή ή σαν εργαλείο για να σας χειριστούν.

Πώς να το αντιμετωπίσετε.
Οι σχέσεις που βασίζονται σε μηχανισμούς συναισθηματικού εκβιασμού είναι συνήθως βαθειά ριζωμένες και αντιστέκονται σθεναρά στην αλλαγή.
Αναγνωρίστε τη μορφή του εκβιασμού. Παρόλο που ο συναισθηματικός εκβιασμός, ειδικά όταν συμβαίνει χρόνια, μας δημιουργεί σύγχυση και θολώνει τη σκέψη μας, είναι πολύ σημαντικό να γνωρίζουμε τα κίνητρα της συμπεριφοράς μας. Νιώθετε ενοχή, φόβο και υποχρέωση;
Βάλτε όρια. Σπάστε το φαύλο κύκλο του εκβιασμού βάζοντας όρια και κρατήστε τα. Αυτό θα δώσει το μήνυμα ότι έχετε τη δύναμη να πείτε όχι σε κάτι που θεωρείτε παράλογο.
Φροντίστε τον εαυτό σας. Εξετάστε τις προσωπικές σας ανάγκες και επιθυμίες χωρίς να επηρεάζεστε από το φόβο της απειλής. Τι θα κάνατε για τον εαυτό σας αν είχατε απόλυτη ελευθερία;
Δείτε τον εαυτό σας από απόσταση. Πώς θα κρίνατε εσείς τον εαυτό σας; Τι ρόλο έχετε παίξει σε αυτή τη σχέση; Τι συμβουλή θα δίνατε σε έναν άνθρωπο που βρίσκετε στη θέση σας;
Ξεκινήστε με μικρές αλλαγές. Κάνοντας μικρές προσωπικές επιλογές σε καθημερινή βάση και υποστηρίζοντας τον εαυτό σας, θα σας βοηθήσει όχι μόνο να βάλετε όρια αλλά και να θυμηθείτε σταδιακά πώς είστε δυνατοί, αξιόλογοι και πως η αγάπη και η συντροφιά σας αξίζει, χωρίς να χρειάζεται να την «εξαγοράζετε» υποχωρώντας πάντα σε αυτό που σας ζητούν.


Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...